Castillian, de taal die over het algemeen als Spaans wordt gezien, wordt in heel Spanje gesproken. In Galicië, de País Vasco, Catalonië, de Valenciaanse Gemeenschap en de Balearen zijn er andere talen die mede-officieel zijn en veel mensen spreken ze ook het meeste. In het bijzonder in Catalonië. Er zijn verschillende nationalistische bewegingen in Spanje en het spreken van Catalaans, Gallego of Baskisch wordt gezien als een belangrijk onderdeel van die lokale identiteit. Catalonië is de meest extreme situatie waarin sommige mensen anders dan Castiliaans zullen weigeren, ook al kennen ze de taal. De Valenciaanse Gemeenschap en de Balearen hebben regionale variaties op wat in feite Catalaans is, hoewel er enkele belangrijke verschillen zijn. Veel mensen in de Valenciaanse Gemeenschap zijn tweetalig in Valenciano en Castillian. Er zijn verschillende andere talen, maar ze zijn een minderheidssport.
Je kunt in Spanje in het Engels overleven, maar er zijn momenten dat je een vertaler moet aannemen in situaties waarin de informatie nauwkeurig moet zijn of op plaatsen waar de lokale bevolking genoeg heeft van het verdragen van buitenlandse talen. Dokterspraktijken zeggen bijvoorbeeld vaak iets in de trant van “als je geen Spaans spreekt, breng dan iemand mee die dat wel doet.”
Spaans leren is de sleutel tot het leven in Spanje. Als je wilt weten wat er om je heen gebeurt, dingen op het internet etc., dan heb je Castillian nodig.
Spaans is een gemakkelijke taal om te spreken, maar de meesten van ons vinden het heel moeilijk om te leren. We hebben niet dezelfde geluiden en het opbouwen van een fatsoenlijke vocabulaire duurt eeuwen. Ze hebben gecompliceerde werkwoord-structuren in vergelijking met het Nederlands en het geslacht van woorden voegt een ander probleem toe. De uitspraak is echter uniform en regelmatig, waardoor dingen gemakkelijker worden. Als je Spaans gaat spreken, moet je het serieus nemen. Je moet eraan werken, er uren insteken.